غیبت دندانی

گاها قوس دندانی بزرگ به همراه دندان های کوچک منجر به بروز فاصله بین دندان ها می شود. در برخی بیماران نیز به علت فقدان یک یا دو دندان ممکن است بین دندانها فاصله وجود داشته باشد. ممکن است این غیبت دندان به صورت مادرزادی باشد و یا ممکن است بیمار دندان خود را در اثر حادثه از دست داده باشد. در این موارد 2 راه درمانی بر اساس شرایط بیمار وجود دارد.

دو راه درمانی بر اساس شرایط بیمار

یکی اینکه می توان دندانهای عقب را به سمت جلو آورد و فضای دندانهای قدامی را با به جلو آوردن دندانهای عقب بست که اگر شرایط بیمار همچنین اجازه ای را بدهد می بایست این روش درمانی انجام شود که به آن Space closure می گویند. این روش بهترین درمان است و در اکثر موارد ترجیح داده می شود که از این روش استفاده شود. زیرا فضای دندان خالی با دندانهای خود بیمار پر می شود و هیچ ایمپلنت و به عبارت دیگر جسم خارجی در دهان بیمار قرار نمی گیرد. در غیر این صورت می بایست به جای فضای دندانهای غایب ایمپلنت Implant قرار داد. در اکثر موارد توافق برای بستن فضای غایب وجود دارد تا اینکه برای بیمار ایمپلنت Implant قرار داده شود ولیکن طرح درمان نهایی بایستی بر اساس شرایط بیمار، وجود و یا عدم وجود شلوغی دندانها، نمای نیمرخ بیمار، میزان بیرون زدگی دندانهای قدامی و تصاویر رادیوگرافی استوار باشد.

در تصویر زیر بیماری را مشاهده می نمایید که به صورت مادرزادی فاقد دو دندان فک بالا بوده است. با گذشت زمان دندان های حاضر جای دندان های خالی را پر کرده است اما همین امر باعث شده است در بین تمامی دندان های جلو فضا ایجاد شود. این بیمار بدون استفاده از ایمپلنت Implant و با روش بستن فضا Space closure درمان شده است.

برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله تخصصی اینجانب که به همراه همکاران ایتالیایی تحقیق و نوشته شده است در اینترنت مراجعه فرمایید. لازم به ذکر است این روش بسیار نوین می باشد و توسط دکتر جمیلیان در کنگره ارتودنتیست های اروپا مطرح گردید که با استقبال فراوانی همراه شد.