مینی اسکرو
مینی ایمپلنت یا مینی اسکرو
روش هایی که برای درمان ارتودنسی استفاده می شود، روز به روز در حال ارتقا و پیشرفت چشمگیری است. یکی از این فن آوری های تازه، دستگاه های انکوریج موقت است که با تکیه بر نوآوری، مشکلات زیادی را رفع کرده و به پیشرفت در ارتودنسی کمک شایانی کرده است. یک تحول بزرگ در درمان برخی از ناهنجار های فکی – صورتی استفاده از تکنیک جدید مینی اسکرو Minscrew می باشد. در گذشته درمان این قبیل ناهنجاریها با جراحی Orthognathic surgery انجام می گرفت ولی در حال حاضر با بکارگیری مینی اسکرو میتوان این ناهنجاری ها را بدون جراحی و فقط با ارتودنسی درمان کرد.
مینی‌اسکرو پیچ یا میخی کوچک است که در فک قرار داده می‌شود تا ارتودنتیست بتواند به کمک آن دندانهای را به سمت صحیح حرکت داده و از حرکت دندانها در مسیر اشتباه پیشگیری کند. در برنامه‌ریزی درمان ارتودنسی باید به سیستم نیروی مناسب اعمال شونده روی دندان‌هایی که باید جابجا شوند و همینطور به اثرات نامطلوب بر روی انکوریج (تکیه‌گاه) دندان توجه شود. این سیستم برای طراحی مناسب ارتودنسی، محل جایگذاری مینی اسکرو را مشخص می‌کند.
علت استفاده از انکوریج در ارتودنسی مقاومت در برابر حرکات نامطلوب دندان که ناشی از نیروی دیگر دندانها، کام، سر، گردن یا ایمپلنت دندان در استخوان است.
[image src=”
” size=”” width=”” height=”” align=”” stretch=”0″ border=”0″ margin_top=”” margin_bottom=”” link_image=”” link=”” target=”” hover=”” alt=”” caption=”” greyscale=”” animate=””]
وضعیت متداولی که در آن از مینی اسکرو استفاده می‌شود زمانی است که دندانهای پیشین بالایی جلو آمده‌اند یا دندانها در قسمت جلوی دهان بسیا ر متراکم هستند. در چنین شرایطی ارتودنتیست باید دندانهای جلویی را به سمت عقب و معمولاً در فضای خالی ایجاد شده به دلیل کشیدن دندان بکشد. جنس مینی اسکرو از تیتانیوم است و عرضی حدود 1.5 – 2 mm دارد. از مینی اسکرو به عنوان لنگرگاه در داخل دهان استفاده می شود. مینی اسکرو اغلب در میان ریشه دندانها قرار می گیرد. در برخی موارد نیز ممکن است در سقف دهان استفاده شود. مینی اسکروها به وسیله انواع اتصالات به brace متصل می شوند و سبب حرکت دندانها می گردند.کافی بودن میزان استخوان، فاصله مناسب از ریشه دندان مجاور از عوامل انتخاب مناطق قرارگیری مینی اسکرو می باشد. با توجه به اینکه ضخامت استخوان در قسمت های مختلف و افراد یکسان نیست، متخصص ارتودنسی باید از نواحی فوق و اینکه ریسک شکست در کدام نواحی کمتر است اطلاع داشته باشد.
ابتدا ناحیه palatal فک بالا بین دندانهای نیش و مولار دوم، در ناحیه باکال فک بالا، بین کانین و مولار به عنوان safe zoneدر نظر گرفته می شود و در مورد فک پایین فضای interradicular بین کانین و مولار در نظر گرفته می شود.
مینی اسکروها زمانی که نیاز به یک انکوریج قوی برای حرکت دادن دندان داریم بکار می آیند. در درمان ارتودنسی از مینی اسکرو ها (TADs) برای تقویت انکوریج استفاده می شود. متخصص ارتودنسی با استفاده از کش، هدگیر و قطعات کوچک فلز حرکت دندان ها را کنترل می کند. همچنین این ابزار به متخصص ارتودنسی کمک می کند تا نیرو را در جهت مناسب و مورد نظر خود اعمال کند.محل متداول قرار دادن مینی‌اسکرو بین ریشه دندانهای عقبی فک بالا در جایی که بتوانند مانند تکیه‌گاه عمل کند، است. از مینی‌اسکرو به دندان جلویی یک کش وصل می‌شود تا در حالی که مینی‌اسکرو در جای خود ثابت است، دندان را به عقب بکشد.
فرایند قرار دادن مینی‌اسکرو چگونه انجام می‌شود؟
قبل از قرار دادن مینی اسکرو، پزشک باید به کمک رادیوگرافی، محل قرار گرفتن مینی‌اسکرو را نسبت به ریشه دندانها ارزیابی کند.
وقتی مینی‌اسکروها در محل قرار داده می‌شوند آزار دهنده نیستند. به بیمار آموزش داده می‌شود که با محلول کلروهگزادین دهان خود را بشوید، ارتودنتیست لثه را با کرم‌های بیحس کننده موضعی بیحس کرده و سپس محل قرار گرفتن مینی‌اسکرو را هم به صورت موضعی بیحس می‌نماید. برای انجام این عمل بیحسی خفیف موضعی ترجیح داده می‌شود تا فیبرهای عصبی در لیگمنت‌های پریودنتال حساس باقی بمانند و در صورت برخورد مینی‌اسکرو با ریشه دندان، بیمار متوجه شده و پزشک محل و مسیر قرار دادن مینی‌اسکرو را تغییر دهد.
سه بخش اصلی مینی ایمپلنت
1 سر که برای اتصال بسیاری از سیستم های کشش دندان (سیم، کویل، کش یا دیگر دستگاه‌های الاستومری) طراحی شده است.
2 گردن که به صورت زاویه‌دار طراحی شده و به مینی ایمپلنت اجازه می‌دهد تا در داخل استخوان فرو برود.
3 بدنه که برای افزایش سطح تماس با استخوان و در نتیجه افزایش ثبات مینی ایمپلنت طراحی شده است.
[image src=”
” size=”” width=”” height=”” align=”” stretch=”0″ border=”0″ margin_top=”” margin_bottom=”” link_image=”” link=”” target=”” hover=”” alt=”” caption=”” greyscale=”” animate=””]
دو روش برای کاشت مینی‌اسکرو وجود دارد: روش سلف تپینگ و روش سلف دریلینگ
روش سلف تپینگ (خود پیچاننده): قبل از قرار دادن مینی‌اسکرو یک سوراخ در استخوان ایجاد می‌شود و مینی‌اسکرو به‌وسیله یک پیچ گشتی دستی در آن پیچانده می‌شود.
روش سلف دریلینگ (خود سوراخ کننده): این روش ساده‌تر از روش اول است. در این روش مینی‌اسکرو بدون نیاز به ایجاد سوراخ داخل استخوان قرار داده می‌شود به‌وسیله یک پیچ گشتی دستی یا موتوری محکم می‌شود.
قبل از سوراخکاری یک شکاف در بافت نرم ایجاد می‌شود. معمولاً مینی‌اسکروها در صفحات لینگوال یا باکال قرار داده می‌شوند که به عنوان جایگذاری مونوکورتیکال شناخته می‌شود. در برخی موارد مینی‌اسکرو می‌تواند در سراسر عرض حفره دندانی قرار داده شود (جایگذاری بیکورتیکال). جایگذاری بیکورتیکال نیروی مقاومت زیادی ایجاد می‌کند و پایداری آن با مونوکورتیکال قابل مقایسه است، البته مراقبت و ملاحظه بیشتری در هنگام کاشت به این روش باید مبذول شود. جایگذاری بیکورتیکال در زمانی که بار ارتودنسی افزایش می‌یابد یا در مواردی که ضخامت استخوان به اندازه کافی نیست ترجیح داده می‌شود.
پزشک برای پیشگیری از شکستن مین اسکرو ، در زمان قراردادن آن در فک باید از نیروی آرام و تدریجی استفاده کند. پایداری مینی‌اسکرو پس از قرار داده شدن در فک باید مورد بررسی قرار گیرد. اگر کوچک‌ترین لقی دیده شد باید ایمپلنت برداشته شود.
پس از قرارگیری مینی اسکرو بیمار حال خوبی دارد و می تواند فعالیت های معمول خود را ادامه دهد. مینی اسکرو و بافت لثه اطراف آن باید همیشه تمیز نگه داشته شوند تا از ملتهب شدن لثه و عفونت جلوگیری شود. در اثر گذشت زمان ممکن است مینی اسکرو لق شود و باید از دهان خارج و جایگزین گردد.
کاندیدای مناسب برای ارتودنسی با مینی اسکرو
این نوع درمان ارتودنسی ممکن است گزینه مناسبی باشد برای کسانی که بین دندانهای آنها فاصله و فضای خالی وجود دارد. اما متخصص ارتودنسی بر اساس وضعیت دندان های بیمار، مناسب بودن این روش را تشخیص می‌دهد.
مراقبت های بعد از درمان مینی ایمپلنت
-پس از قرار گرفتن مینی ایمپلنت از لمس کردن آن با انگشت یا زبان خودداری کنید زیرا ثبات مینی ایمپلنت کاهش پیدا می کند.
-مسواک زدن به آرامی بعد از غذا خوردن
-اطمینان حاصل کنید جرم و پلاک بر روی مینی ایمپلنت شما قرار نگرفته باشد.
-بیمار می‌تواند اطراف مینی اسکرو را با یک پنبه آغشته به دهان‌شویه کلرهگزیدین تمیز نماید.
– پس از نصب میکرو اسکرو بیمار باید با دهان شویه کلرهگزیدین به مدت 7 روز دهان خود را شستشو دهد
موارد کاربرد مینی ایمپلنت
– لق شدن دندان به داخل یا خارج:
در این وضعیت استفاده از مینی ایمپلنت راحت‌تر از روش‌های سنتی است.
– بستن فضاهای خالی ناشی از بی‌دندانی:
عدم نیاز به پروتز و کاهش عوارض درمان ریشه
-اصلاح موقعیت غیر طبیعی دندانها:
* بهبود بهداشت دهان و دندان
* بهبود انکوریج
* بازسازی منطقه بی‌دندان
– تقویت انکوریج:
به حداکثر رساندن قدرت انکوریج، به عنوان مثال، کاشت دندان در ناحیه کام بالا (ایمپلنت پالاتال) سازگاری بیمار را بهبود می‌بخشد.
-بی‌دندانی ناقص:
اباتمنت ترمیمی و کاهش عوارض دندان در آینده
-اصلاح نامرتبی دندانها:
ایجاد انکوریج محکم برای عقب بردن کل قوس و تسهیل باندینگ و درمان موضعی
-جابجایی استخوانی (ارتوپدیک(
سرعت بخشیدن به باز شدن درز کام (گسترش کام) و حرکت استخوان
مزایای درمان با مینی اسکرو
* بسیار ارزان تر از ایمپلنت معمولی است.
* نصب فوری آن امکان‌پذیر است.
* این روش با حداقل تهاجم همراه است.
* متخصص ارتودنسی می‌تواند آن را شخصاً نصب کند و نیازی به ارجاع شما به متخصصان دندان پزشکی نیست.
* خارج کردن آن آسان است.
* تثبیت داخلی مینی اسکرو به طور ایمن در داخل هر اباتمنت
مشکلات کاشت مینی‌اسکرو
شایع‌ترین مشکل این است که یکی از پنج تا ده عدد مینی‌اسکرو خود به خود می‌افتند یا بسیار لق می‌شوند. این بدان معناست که ارتودنتیست باید پیچ‌ها را جایگزین کند یا راه حل متفاوتی به کار ببندد. همچنین یکی از بیست مینی‌اسکرو در هنگاه کار گذاشتن می‌شکند و اگر این اتفاق بیفتد، معمولاً آنها در محل رها می‌شوند بدون اینکه مشکلی ایجاد کنند.
برخی مشکلات دیگر که ممکن است بروز کند عبارتند از:
ایجاد ناراحتی در دهان / سایش به داخل گونه‌ها
خونریزی
تورم
برخورد با ریشه دندان
اگر مینی‌اسکرو با ریشه دندان برخورد کند و ارتودنتیست همان لحظه متوجه شود، آن را در محل دیگر یا در زاویه دیگری قرار می‌دهد و اگر در همان لحظه متوجه نشود آنرا شل کرده و از محل بیرون خواهد آورد.
چگونه میتوان از مینی‌اسکرو مراقبت کرد؟
[image src=”
” size=”” width=”” height=”” align=”” stretch=”0″ border=”0″ margin_top=”” margin_bottom=”” link_image=”” link=”” target=”” hover=”” alt=”” caption=”” greyscale=”” animate=””]
برای جلوگیری از عفونت، تمیز نگهداشتن اطراف مینی‌اسکرو از اهمیت زیادی برخوردار است. شما می‌توانید به وسیله پنبه آغشته به دهان شویه کلروهگزادین اطراف مینی‌اسکرو را تمیز نگه دارید. پس از قرار دادن مینی‌اسکرو در دهان شما باید دهان خود را به مدت هفت روز با دهان شویه کلروهگزادین بشوئید. با مینی‌اسکرو بازی نکنید و آن را دستکاری نکنید. از مسواک‌های الکتریکی استفاده نکنید زیرا چرخش آن ممکن است باعث باز شدن پیچ مینی‌اسکرو شود.
اگر من نخواهم از مینی‌اسکرو استفاده کنم چه گزینه‌های دیگری وجود دارد؟
شما می‌توانید از هدگیر استفاده کنید، دندانهای بیشتری را بکشید یا این وضعیت را قبول کنید که البته نتیجه نهایی با آنچه که شما و ارتودنتیست می‌خواهید بسیار متفاوت خواهد بود. صادقانه، دلیلی برای نگرانی وجود ندارد، قرار دادن و جایگذاری مینی‌اسکرو کاری راحت و بدون دردسر است.
چه موقع مینی اسکرو برداشته می‌شود؟
مینی‌اسکرو هر زمان که دیگر نیازی به آن نباشد برداشته می‌شود و معمولاً قبل از طول درمان شما این اتفاق می‌افتد. اگر مینی‌اسکرو لق و شل شد به دلیل اینکه ممکن است به لثه آسیب برساند برداشته می‌شود.
برداشتن مینی‌اسکرو بسیار راحت و ساده است. فقط کافی است ارتودنتیست لثه شما را با کرم بیحس کننده بیحس کند.
