فاصله بین دندان ها و درمان آن

به فضای خالی بین دو یا چند دندان، دیاستم می‌گویند که این مشکل در دو دندان قدامی فک بالا بیشتر شایع است. بسیاری از کودکان این فاصلۀ بین دندان‌ها را بعد از افتادن دندان‌های شیری تجربه می‌کنند، که در اکثر موارد این فاصله‌ها بعد از رویش دندان‌های دائمی، بسته می‌شوند.

گاهی دیاستم‌ها به دلیل سایز نامتناسب دندان، از دست دادن دندان، یا فرنوم لبی بزرگ (بافتی که از درون لب به سمت لثه گسترش یافته است، جایی که دو دندان قدامی فک بالا قرار دارند) شکل می‌گیرند، دلایل ثانویه شامل مشکلاتی از قبیل پروتروژن یا اورجت دندان‌ها می‌شوند.

زمانی که دندان‌پزشک شما دیاستم را تشخیص داد، طرح درمان شما نیز معلوم خواهد شد. که این طرح درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد: – نگه‌داشتن دیاستم. – درمان ارتودنسی برای جابه‌جایی دندان‌ها و پرکردن فاصله. – استفاده از ونیرهای کامپوزیتی یا سرامیکی؛ لایه‌ای نازک از جنس کامپوزیت یا پرسلن، که به دندان متصل می‌شود. – کراون و بریج (پل دندانی) یا جایگزینی دندان با ایمپلنت (فقط در بزرگسالان). چنانچه شما فرنوم لبی بزرگی دارید، ممکن است به متخصص جراحی لثه برای مشاورۀ جراحی فرنوم (فرنکتومی) ارجاع داده شوید. این عمل شامل بریدن فرنوم و سپس جابه‌جایی آن برای انعطاف بیشتر است. اگر فرنکتومی بر روی کودک انجام پذیرد، فضای خالی دندانی ممکن است خودش بسته شود. و چنانچه بیمار یک نوجوان یا یک فرد بالغ باشد، بستن دیاستم، ممکن است نیاز به براکت‌های ارتودنسی داشته باشد.

یک مشاوره با دندان‌پزشکتان لازم است تا طرح درمان مناسب برای شما تعیین شود.