دندان درد پس از نصب براکت های ارتودنسی

برای برطرف کردن دردر ارتودنسی می توانید از مسکن های معمول مانند استامینوفن یا ژلوفن و ایبوپروفن (ترجیحا” با دوز پایین) استفاده نمایید. ساعات میزان استفاده از آنها معمولا” هر 4-6 ساعت یکبار می باشد. بطور کلی استفاده مداوم مسکن ها به مدت بیش از یک هفته توصیه نمی گردد؛ چون این داروها فشار مضاعف به کبد وارد می کنند و استفاده مداوم و طولانی مدت برخی از آنها مانند ایبوپروفن موجب کندی حرکت دندانی می شود.

بیرون زدگی سیم در ارتودنسی موضوعی شایع است و اکثر مراجعین حداقل یکبار آن را تجربه کرده اند.این مسئله  در دو زمان خاص از درمان ارتودنسی،بیشتر رخ می دهد.

در ابتدای درمان ارتودنسی که سیمهای ارتودنسی نازک تر و ارتجاعی تر هستند، پروسه منظم شدن دندانها سریعتر رخ می دهد و با منظم تر شدن قوس دندانی، طول سیم اضافه می آید.

در صورتی که درمان ارتودنسی شامل کشیدن دندان بوده باشد،با تعویض چین (کش هایی که متخصص ارتودنسی به کمک آنها به دندانها نیرو وارد می کند) و فعالسازی نیرو جهت بسته شدن فضای بی دندانی نیز طول قوس دندانی کاهش یافته و سیم از انتهای براکت ها بیرون می زند.

معمولا” در ابتدای درمان ارتودنسی، متخصص ارتودنسی موم هایی را در اختیار شما قرار داده که موم ارتودنسی نامیده می شوند و خاصیت التیام بخشی دارند.

اگر میزان بیرون زدگی سیمهای ارتودنسی کم باشد، می توانید با قرار دادن این موم ها بر روی نقاط آزردگی،موجب تسکین آنها شوید. قرار دادن گلوله کوچکی از موم (به اندازه نخود) برای این منظور کفایت می کند. هر گونه آزردگی ناشی از تیز شدگی براکت ها و آزار ناشی از هوک (قلاب) براکت ها نیز به همین ترتیب حل می شود. موم ارتودنسی یک حائل بین بافت نرم و زخم ایجاد می کند و نه تنها مانع گستره شدن زخم می شود بلکه خاصیت بهبود وضعیت بافتی را نیز دارد.

اگر میزان بیرون زدگی سیم بیشتر از آن است که با موم ارتودنسی حل شود ،می توانید با انتهای مداد پاک کن آن را به سمت دور از بافت خم بزنید یا باچسابندن ادامس به انتهای سیم کمتر ازردگی بافت را ازبین ببرید

در صورتی که نتوانستید مشکل را حل کنید بهتر است به یکی از کلینیک های دندانپزشکی شبانه روزی مراجعه نمایید و از دندانپزشک بخواهید که مشکل شما را بصورت موقت مرتفع سازد