اطلاعات عمومی, انواع ناهنجاری, دانستنی ارتودنسی, مقالات ارتودنسی

درمان ارتودنسی در بیماران فاقد دندان

ارتودنسی در بیماران فاقد دندان

ممکن است فکر کرده باشید که اگر یک یا چند دندان از دست داده اید، نمیتوانید ارتودنسی انجام دهید
خبر خوب این است که به احتمال خیلی زیاد میتوانید ارتودنسی انجام دهید.
در واقع، براکت ها می‌توانند گزینه‌ای عالی برای افرادی که دندان خود را از دست داده‌اند، باشند، زیرا می‌توانند فاصله ها را ببندند یا بیشتر کنند تا فضای مناسبی برای ایمپلنت یا سایر درمان ها باقی بماند.

 

چرا ممکن است دندان ها از بین بروند ؟

شاید تعجب کنید که بدانید تا 20 درصد از بزرگسالان یک یا چند دندان از دست رفته مادرزادی دارند، اغلب دندان های آسیاب دوم و دندان های لترال بالا شامل این نقص میباشند.

ممکن است دندان ها از بین بروند ؟

که در اکثر موارد نتیجه یک صفت ژنتیکی ارثی است، اگرچه به ندرت می تواند نشان دهنده یک اختلال ژنتیکی باشد. بیماری لثه، پوسیدگی دندان و آسیب شایع ترین علل از دست دادن دندان غیر ارثی هستند. التهاب لثه نشانه ای ازمشکل در دندان است که درمان ژنژیویت به محض شروع آن مهم است. این التهاب بدون درمان می تواند منجر به پریودنتیت شود که یک عفونت واقعی لثه است که منجر به از دست دادن دندان می شود. شما می توانید با پیروی مجدانه دستورالعمل هایی که دندانپزشک و ارتودنتیست برای مراقبت از دندان ها به شما می دهند، به خصوص با افزایش سن، از التهاب لثه و بیماری پریودنتال پیشگیری کنید. همچنین مهم است که حداقل دو بار در سال به یک متخصص دندانپزشک مراجعه کنید (بیماران در معرض خطر ممکن است نیاز به ویزیت های بیشتری داشته باشند) تا دندان ها به طور حرفه ای معاینه شوند.

ممکن است دندان ها از بین بروند1 ؟

اگر بین محل دندان از دست رفته و دندان‌های اطراف هیچ جای نگه‌داری وجود نداشته باشد، طولی نمی‌کشد که دندان‌ها برای پر کردن شکاف شروع به جابجایی می‌کنند. این حرکت می تواند دندان های متحرک را بی ثبات کند، آنها را لق کرده و احتمالاً منجر به از دست دادن بیشتر شود. همچنین اگر دندان‌ها به درستی در یک راستا قرار نگیرند، ممکن است در گاز گرفتن و جویدن با مشکل مواجه شوید. بسیاری از افرادی که دندان های از دست رفته دارند ترجیح می دهند فقط غذاهای نرم بخورند یا وعده های غذایی مایع بنوشند، که ممکن است تغذیه کافی را تامین نکند. حتی اگر نگران زیبایی لبخند خود نباشید، دندان های از دست رفته در واقع می تواند ظاهر صورت شما را به لبخندی نازیبا تبدیل کند

در صورت نداشتن دندانی می توان ارتودنسی کرد؟

صورت نداشتن دندانی می توان ارتودنسی کرد؟

با رادیولوژی که در ایمپلنت از لثه بیمار و دندان از دست رفته گرفته می شود، ارتودنتیست گزینه های مختلفی پیش رو دارد. در برخی موارد پیش می آید که استفاده از ارتودنسی به نظر راحت تر باشد که بتوان فضای خالی دندان افتاده را پر کرد. ممکن است حتی یک انتخاب عالی برای بیمارانی باشد که مشکل شلوغی بیش از حد دندان دارد.

اگر دندانی از دست دادید، نیاز به جایگزینی آن دندان می باشد، بریس ها هم ممکن است برای ترمیم آن فضای خالی به درد بخورند. اگر فضای خالی بین دندان ها برای ترمیم خیلی زیاد نبود، بریس ها می توانند این فضا را بیشتر کنند؛ چون جای بیشتری برای ایمپلنت گذاشته شده. اگر فضا برای ترمیم خوب بود، که براکت ها همان جا را باز نگه می دارند که دندان های اطراف به طرف این فضا حرکت نکنند.

اگر شما دندان خود را بر اثر حادثه از دست داده اید و یا دندان خود را کشیده اید دو برنامه درمانی برای درمان جای خالی دندان وجود دارد.

  • بستن فضای خالی بین دندان با کمک ارتودنسی
  • باز کردن فضای بین دندان با ارتودنسی در این روش جایگزین کردن دندان غایب از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

 

مشکلاتی که ازدست دادن دندان میتواند ایجاد کند:

بدون قرار گرفتن دندان‌ها برای حمایت از ساختار صورت، ممکن است گونه‌های فرورفته یا چین و چروک اطراف دهان را تجربه کنید.  فقدان برخی از دندان‌ها می‌تواند باعث تغییر در گفتار شود.  ممکن است متوجه شوید که در تلفظ برخی صداها مشکل دارید، یا سوتی دارید که با گفتار شما تکرار می شود.  از دست دادن دندان نیز می تواند باعث درد شود.  وقتی دندان‌های باقی‌مانده دیگر نقطه مقابلی برای استراحت یا گاز گرفتن ندارند، ممکن است شروع به رویش بیش از حد کنند و به لثه‌های مقابل آسیب برسانند.  این می تواند منجر به درد مزمن صورت شود و باعث ایجاد استرس در مفصل فک شود که منجر به التهاب مفصل گیجگاهی مندیبولار (TMJ) می شود.  این به نوبه خود می تواند باعث شود که بیمار از سردردهای مزمن رنج ببرد

کودکان و دندان های از دست رفته

و دندان های از دست رفته

در مورد کودکان کوچکتر، زمانی که دندان های شیری افتاده و دندان های دائمی هنوز رشد نکرده اند، تمام دندان های شیری از بین می روند. در حالی که معمولاً کودکان پس از اتمام رشد دندان های دائمی (اما قبل از رشد دندان های عقل) از درمان ارتودنسی استفاده می کنند، در برخی موارد درمان ارتودنسی قبل از آن ضروری است. برخی کودکانی که در حال از دست دادن دندان های شیری خود هستند ممکن است دچار مشکلات فک یا ناهماهنگی فک شوند که مانع از رشد صحیح دندان های دائمی بدون ارتودنسی می شود. در این مورد، ممکن است کودک در حالی که دندان هایش از دست رفته است، نیاز به درمان داشته باشد. همچنین ممکن است کودک هنگام استفاده از براکت دندان های شیری خود را از دست بدهد. در این حالت، متخصص ارتودنسی براکت یا باند را از روی دندان لق خارج می‌کند تا بتواند بیفتد، و در صورت لزوم، پس از ورود دندان جدید، براکت را مجدداً اعمال می‌کند.

 

زینه هایی برای اصلاح دندان های از دست رفته

ایمپلنت های دندانی گزینه ای هستند در صورتی دندان از دست رفته باشد. برای انجام ایمپلنت، دندانپزشک با جراحی یک میله تیتانیومی را در فک شما نصب می‌کند تا در فک جایگزین محکم شود. پایه دائمی خواهد بود، اگرچه ممکن است خود دندان به مرور زمان نیاز به تعویض داشته باشد (اما معمولا بیشتر از یک دهه دوام می آورند). بریج دندانی ثابت گزینه دیگری است و ممکن است بهترین گزینه برای بیمارانی باشد . مانند ایمپلنت، بریج ها مانند دندان های طبیعی خواهند بود. با این حال، برخی از دندان‌های موجود ممکن است نیاز به تراشیدن یا تغییر جهت قرار دادن بریج داشته باشند و تمیز کردن دندان‌های زیر آن ممکن است دشوار باشد. پروتزهای جزئی متحرک نیز در مواقعی که چندین دندان از دست داده اید جزئ از گزینه های درمانی هستند. این دستگاه متشکل از دندان های مصنوعی متصل به پایه است که به خوبی روی لثه ها قرار می گیرد و با رنگ لثه و دندان هماهنگ است. برخی از پروتزها دارای گیره ای هستند که به دندان های مجاور متصل می شود.
اگر هم به ارتودنسی و هم به ایمپلنت دندان نیاز دارید، ارتودنتیست ها معمولاً ابتدا ارتودنسی را توصیه می کنند. از آنجایی که ایمپلنت در فک شما ثابت می شود، نمی تواند مانند یک دندان معمولی حرکت کند. لنگر تیتانیومی حاوی رباط هایی نیست که امکان تراز مجدد دندان را فراهم می کند. متخصص ارتودنسی یک فضای عمدی را برای درمان ایمپلنت در آینده ایجاد می کند یا یک فضای نگهدارنده در فضای موجود ایجاد می کند تا این شکاف در اندازه مناسب باقی بماند. با این حال، اگر دندان های اطراف ایمپلنت برای درمان ارتودنسی هدف قرار نگرفته باشند، معمولاً می توان ایمپلنت را قبل از براکت ها قرار داد. علاوه بر این، اگر ایمپلنت دندانی نیاز داشته باشد به عنوان یک نقطه تکیه گاه عمل کند تا بتوان نیروهای مناسب را برای تغییر موقعیت دندان‌های دیگر اعمال کرد، بیمار احتمالاً قبل از قرار دادن براکت ها، ایمپلنت را دریافت می‌کند. از دست دادن دندان می تواند یک تجربه آسیب زا باشد، اما به این معنی نیست که نمی توانید رویای خود را برای داشتن یک لبخند زیبا و صاف برآورده کنید. با متخصص ارتودنسی ما دکتر سیدامین همایونی وقت تعیین کنید تا بهترین برنامه مراقبتی را برای شما تعیین کنید

Loading