ارتودنسی مجدد

زمانی که بیمار برای بر طرف کردن ناهنجاری های دندانی و فکی خود به درمان ارتودنسی روی می آورد، احتمال دارد که بعد از اتمام دوره درمان، برگشت ارتودنسی برای وی رخ دهد و یا مشکل وی به طور کامل حل نشود. این احتمال معمولا زمانی رخ می دهد که برای درمان ارتودنسی به متخصص ارتودنسی مراجعه نکنید و یک پزشک بی تجربه و نابلد درمان شما را بر عهده بگیرد.

توجه کنید که نسبت به مشکلات دندان و فک نباید بی اهمیت باشیم. برای ارتودنسی هیچ گاه بخاطر هزینه های ارزان تر و تبلیغات دروغین به متخصصین غیر حرفه ایی مراجعه نکنید.

با بررسی و تحقیقات کافی می توانید بهترین متخصص ارتودنسی را پیدا کنید.

چگونه می توان درمان ارتودنسی مجدد را انجام داد؟

قبل از اقدام به ارتودنسی مجدد ابتدا باید با یک متخصص ارتودنسی خوب مشاوره کرد. در نظر داشته باشید که درمان ارتودنسی همانند هر درمان پزشکی دیگر یک روند مشخصی برای بیمار دارد. در درمان ارتودنسی احتمال کاهش ارتفاع ریشه دندان، تنش هایی بر بافت های نگهدارنده دندانی و سخت تر شدن بهداشت دهان و دندان را برای بیمار به وجود می آورد. بنابراین باید حدالامکان درمان ارتودنسی را یکبار انجام شود.

نکات مهم در ارتودنسی مجدد چیست؟

اگر به هر دلیلی درمان ارتودنسی ثابت با موفقیت انجام نشد، و به صلاح دید ارتودنتیست قصد ارتودنسی مجدد را داشتید، باید یک سری ملزومات را رعایت کنید.

یک دندانپزشک متخصص ارتودنسی باید برای درمان ارتودنسی مجدد توی رادیوگرافی ها باید ارتفاع ریشه های دندان را به خوبی مورد بررسی قرار دهد.

• ریشه دندان ها باید از ارتفاع کافی برخوردار باشند.
• بافت های نگهدارنده دندانی باید در سلامت کامل باشند.
• بهداشت دهان و دندان بیمار باید خیلی خوب باشد. چراکه با درمان ارتودنسی مجدد قرار است فشار و خطرات دیگری بر دهان و سلامت بیمار وارد شود.

بنابراین بیمار و پزشک باید با بررسی های لازم و رعایت نکات بهداشتی عوارض درمان را تحت کنترل بگیرند و به حداقل برسانند.

پس از اتمام درمان ارتودنسی برای تثبیت درمان باید چه کار کرد؟

زمانی که دوره درمان ارتودنسی به پایان رسید برای تثبیت درمان متخصص باید نگهدارنده یا رتینر را تجویز کند. اگر درمان ارتودنسی به خوبی و طبق اصول انجام گیرد احتمال برگشت ارتودنسی کمتر از پنج درصد است. برای جلوگیری از همین احتمال کم استفاده از رتینر لازم و ضروری است.

نگهدارنده های مختلفی وجود دارد که با توجه به نوع درمان بیمار پیشنهاد می شود. رتینر های ثابت و متحرک دو نوع مختلف از نگهدارنده ها هستند. در نگهدارنده های ثابت به دلیل اینکه درون دهان ثابت هستند استفاده آن ها راحت تر است.

اما نگهدارنده های متحرک قابلیت خارج کردن از دهان را دارند به همین خاطر مراقبت از آن ها ممکن است با کمی دشواری همراه باشد.

استفاده از نگهدارنده ها به مدت 2 تا یک سال برای جلوگیری از برگشت ارتودنسی و درمان ارتودنسی مجدد کاربرد دارد.