انتشار نظرات

نگاهی به دلایل انتشار نظرات متخصصین ارتودنسی و دندانپزشکان پیرامون اموزش و پرکتیس ارتودنسی و چند نکته پیرامونی
( قسمت اول)

دکتر همایونی متخصص ارتودنسی

باز نشر نظرات همکاران متخصص ارتودنسی و دندانپزشکان عمومی پیرامون مسئله اموزش و پرکتیس ارتودنسی ثابت بازتاب های مختلفی در گروههای مجازی داشت. دوستانی از من خواستند علت انتشار این نظرات را بازگو کنم و نقدی بر مجموع صحبت های انجام شده داشته باشم.
با کسب اجازه از بزرگان مطابق با روش مالوف و تیتر وار بابد عرض کنم:
متخصصین ارتو باید بدانند انچه در ذهن و نظر دندانپزشکان عمومی در مورد ارتودنسی ثابت و پرکتیس ان و حواشی ان میگذرد چیست . شخصا از اینکه در گروه خسیس و بخیل و ..! طبقه بندی شوم احساس خوبی ندارم و اتفاقا این موضوع برای ارتودنتیست هایی که سودای ریاست و کیاست دارند باید مهمتر باشد و نسبت به پاسخگویی به شبهات بیشتر کوشا باشند. در نگاه کلان و کلی ارتودنتیست ها نیازمند تعامل با دندانپزشکان عمومی و سایر متخصصین در نهاد های صنفی هستند و این مسئله برای حفظ منافع ارتودنتیست ها و به طور کلی ارتودنسی مهم است تا اگر دید منفی نسبت به انها وجود دارد ان را اصلاح کنند ‌ به همکاران ارتودنتیست عرض میکنم از بیان نظرات و دیدگاهها نترسید اینها بازتاب نظرات چند هزار دندانپزشک است اگر در اینجا مطرح بشود یا نشود چیزی عوض نخواهد شد. بلکه با طرح نشدن انها فرصت برای پاسخگویی به انها وجود نخواهد داشت

اما در باب بحث اصلی باید عرض کنم:

مسئله اموزش ارتو یک مسئله از نظام کلی اموزش دندانپزشکی ماست . در دوره ۶ ساله اموزش که دوسال ان صرف علوم پایه میشود و همانطور که همکاران گفتند ۴ سال صرف ۱۲ رشته تخصصی دیگر . به شما مستندا و طبق تحقیقات متعدد انجام شده در این حوزه عرض میکنم دانسته های دندانپزشکان عمومی چند سال پس از فراغت تحصیل در دروس تشخیص بیماری های دهان پاتولوژی رادیولوژی و پریو تقریبا صفر است ولی چرا کسی طلبکار اساتید این دروس نیست؟ اتفاقا حجم مطالب ارایه شده در این دروس که عرض کردم خیلی بالاست ولی چرا هنوز اقا یا خانم دکتر ما فرق بین ندول و وزیکول را نمیداند و در نامه گزارش و ارجاع خود مینویسد “ضایعه قرمز برجسته؟؟” نوبت به ارتو که میرسد همه طلبکار ارتودنتیست ها میشوند! نگاه بعضی دوستان این است که قاشق علم ارتودنسی? را باید در دهانشان گذاشت و یا دنبال امپول و کپسول ان هستند و خودشان هیچ تلاشی در اموزش نداشته باشند به عنوان فردی که تجربه سر و کله زدن با دانشجوی undergraduate را داشته باید عرض کنم دوستان در زمینه تریسینگ، انالیز ، اماده سازی مدل و اصول اولیه تشخیص و مقدمات یک طرح درمان خیلی بی علاقه هستند و اینها همه از کم لطفی خودشان است. یاد خاطره ای از استاد صحافیان افتادم که میفرمودند در دوره جوانی در اکابر تدریس میکردم و یکبار اقایی با شکم برامده پیش من امد و گفت من چند روز است برای سواد اموزی می ایم و شما همش میگویید الف -ب الف -ب و من دوتازن و ۶ بچه دارم و حوصله این کارها رو ندارم این ۱۰۰ تومن رو بگیر و لوب مطلب را به من یاد بده!! ”
بعضی دوستان هم نگاهشان اینطوریست ….