ارتودنسی لینگوال (ارتودنسی از پشت دندان)

معمولاً در درمان ارتودنسی ثابت برای مرتب کردن دندان ها از براکت ها استفاده می شود. براکت ها همان نگین هایی هستند که بر روی سطح بیرونی دندان ها چسبانده می شوند و از آنجایی که در طی درمان ارتودنسی دندان، نمای زیبایی به دندان ها نمی دهند بسیاری از افراد خصوصاً بزرگسالان، تمایلی به استفاده از آنها ندارند. به همین دلیل سال ها قبل، تکنیک جدیدی به نام ارتودنسی لینگوال یا ارتودنسی از پشت دندان معرفی شد؛ در این روش، براکت ها پشت دندان ها و در سمت زبان قرار می گیرند و به همین دلیل به آن ارتودنسی لینگوال (زبانی) و یا ارتودنسی از پشت دندان می گویند. اصول کلی این روش مانند ارتودنسی ثابت معمولی است که در آن نیروی ارتودنسی از طریق براکت‌هایی که به سطح دندان ها چسبانده می‌شوند، به دندان ها اعمال می شود و موجب حرکت آنها به محل مناسب می‌شود.

ارتودنسی از پشت دندان (ارتودنسی لینگوال) به لحاظ زیبایی بسیار مورد استقبال قرار گرفته است چون این براکت ها به جای چسبیدن به سطوح بیرونی دندان ها، به گونه ای اختصاصی طرح ریزی شده اند که به پشت دندان ها چسبیده می شوند و موقع لبخند زدن دیده نمی شوند. در واقع کسی متوجه بودن این براکت ها پشت دندان های بیمار نمی شود مگر اینکه به داخل دهان فرد با دقت نگاه کند. به جز مزیت زیبایی و عدم دیده شدن براکت ها، هیچ دلیل قانع کننده دیگری برای استفاده از ارتودنسی لینگوال نسبت به ارتودنسی معمولی وجود ندارد. این شیوه مناسب افراد بزرگسالی است که ضمن تمایل به بهبود ظاهر و عملکرد دندان ها به علت موقعیت اجتماعی خاص خود، نمی خواهند دیگران از درمان ارتودنسی آنها مطلع شوند.

. قرارگیری براکت ها در پشت دندان ها ممکن است باعث ناراحتی زبان بیمار گردد و در گفتار و تلفظ واژه‌ها ایجاد مشکل کند. از سوی دیگر چسباندن این براکت ها برای متخصص ارتودنسی نیز کمی مشکل می باشد، زیرا لازم است بیمار تا حد امکان سر خود را رو به عقب نگهدارد تا متخصص ارتودنسی بتواند براکت ها را با دقت پشت دندان ها بچسباند.

در ارتودنسی لینگوال نیز رعایت بهداشت دهان و دندان برای جلوگیری از ایجاد بیماری‌های لثه و پوسیدگی دندان ها ضروری است. برای این منظور دندان ها باید حداقل دو تا سه بار در روز مسواک زده شوند و حتما روزانه از نخ دندان یا مسواک بین دندانی استفاده شود. استفاده از دهانشویه‌های فلورایددار نیز جهت جلوگیری از پوسیدگی دندان‌ها توصیه می شود.

هزینه درمان ارتودنسی لینگوال بسیار بیشتر از درمان با براکت های فلزی معمولی می باشد. یکی از مهمترین علل آن، قیمت مواد مورد استفاده در ارتودنسی لینگوال می باشد چون این روش درمانی نیاز به لابراتوارهای پیشرفته برای طراحی براکت ها و سیم ها دارد و براکت ها دقیقاً متناسب با وضعیت دندان‌ها و اندازه فک هر بیمار ساخته می شوند. همچنین ویزیت های ماهیانه بیمار در طول دوره درمان ارتودنسی لینگوال نسبت به ارتودنسی ثابت معمولی، نیاز به زمان و وقت بیشتری دارند. همه این موارد باعث شده است که ارتودنسی لینگوال در مقایسه با سایر انواع ارتودنسی بسیار گرانتر باشد. از دیگر مشکلات ارتودنسی لینگوال، محدود بودن آن به درمان‌های نسبتا ساده ارتودنسی و طول مدت بیشتر درمان می باشد.

متاسفانه در حال حاضر ارتودنسی لینگوال هنوز نمی‌تواند در اکثر بیماران جایگزین قابل اعتمادی برای ارتودنسی ثابت معمولی باشد و تنها جهت رفع بی نظمی‌های بسیار ساده و مختصر دندان‌ها، آن هم در افرادی که به دلیل شرایط کاری‌شان به هیچ وجه نمی‌توانند ظاهر وسایل ارتودنسی معمول را بپذیرند، توصیه می‌شود. البته امید است که با پیشرفت بیشتر این تکنیک و رفع مشکلات موجود آن در سال‌های آینده، بتوان از آن برای رفع مشکلات ارتودنسی بیشتری بهره برد.