ارتباط دندانپزشکی و ارتودنسی با اختلالات خواب

مطالعات فراوان نشان می‌دهد که کوچک بودن اندازه فک ممکن است بر عبور جریان هوا تأثیر گذاشته و منجر به ابتلا به اختلالات انسدادی خواب شده یا آن را تشدید کند. برخی از بیماران مبتلا به اختلالات انسدادی خواب که اندازه فک آنها کوچک است در زمان کودکی تحت درمان ارتودنسی قرار می‌گیرند زیرا دندان‌های آنها بسیار نامرتب می‌شود. در گذشته نه چندان دور برای اصلاح شلوغی و نامرتبی دندان‌ها برخی از دندان‌ها به خصوص دندان‌های دو پایه‌ای کشیده می‌شدند. با این که این روش باعث می‌شد که فضای بیشتری در دهان و روی فک‌ها ایجاد شود، اما کمکی به حل مشکل اصلی– فکی که برای تعداد استاندارد دندان‌ها کوچک است – نمی‌کرد. امروزه دندانپزشکان دریافته‌اند که چشم‌پوشی از حل مشکلات زمینه‌ای – کوچک‌تر بودن قوس فک – یک اشتباه است. طبق مطالعات انجام شده توسط دندانپزشکان، بین اختلالات خواب و ارتودنسی ارتباط وجود دارد، آنها کشف کرده‌اند که کشیدن ۴ دندان دوپایه‌ای در دوران کودکی یک نشانه قوی از ابتلا به اختلالات خواب در هنگام بزرگسالی است.
زمانی که به تفاوت قوس می‌پردازیم، دندانپزشکان ترجیح می‌دهند که از کشیدن دندان‌ها برای اهداف ارتودنسی اجتناب کنند. به جای آن، آنها با استفاده از اینویزیلاین ها به نتایج خوبی برای بزرگ‌تر شدن فک دست پیدا می‌کنند. این فرایند فضای بیشتری برای دندان‌ها در دهان ایجاد کرده و همچنین فضای بیشتری برای ارگان‌های دیگر مانند زبان که در ابتلا به اختلالات خواب نقش دارند نیز ایجاد می‌کند.