اثر داروها بر حرکت دندان ها حین درمان ارتودنسی

اثر داروها بر حرکت دندان ها حین درمان ارتودنسی

گاهی در هنگام درمان ارتودنسی برای کنترل درد ناشی از کاربرد ابزارهایی که بر بافت‌های بیولوژیکی فشار وارد می‌کنند، برای کنترل مشکلات مفصل گیجگاهی-فکی و پیش‌گیری از ‌برخی عفونت‌ها در مراحل درمان از برخی داروها استفاده می‌شود. غیر از این داروها، گاهی ممکن‌ است برخی از بیماران از ویتامین‌ها، مواد معدنی، مکمل‌های هورمونی و سایر ترکیبات برای پیش‌گیری یا درمان برخی بیماری‌ها استفاده ‌کنند. ممکن‌ است برخی از این داروها بر نتایج حاصل از ارتودنسی تأثیر بگذارند. بنابراین آگاهی یافتن از مکانیسم عمل و تأثیرات داروها بر تغییر ساختار بافت‌ها و حرکت دندان ارتودنسی‌ شده، حائز اهمیت است. دارو به هر نوع ماده یا محصولی گفته می‌شود که برای تغییر یا بررسی سیستم‌های فیزیولوژیکی یا پاتولوژیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای فرد دریافت‌ کننده مفید است.

مکانیسم حرکت دندان

حرکت دندان ارتودنسی‌ شده تحت تأثیر واکنش‌های خاصی قرار دارد که درون بافت‌های اطراف دندان انجام می‌شود. واکنش‌های سلولی، شیمیایی و مکانیکی باعث ایجاد تغییرات ساختاری می‌شوند و حرکت دندان را مسیر می‌سازند. استخوان در محل فشار، جذب می‌شود و قسمتی از دندان که تحت فشار می‌گیرد، جابه‌جا می‌شود. به این ترتیب اتساع عروق دندان و التهاب شدید رخ می‌دهد. آدنوزین مونو فسفات حلقه‌ای، کلسیم، کلاژن و پروستاگلندین‌ها به عنوان پاسخ به فشار حاصل از ارتودنسی به حرکت دندان‌ها کمک می‌کنند. مواد شیمیایی موجود در داروهایی که بیمار مصرف می‌کند، می‌تواند از طریق جریان خون به بافت‌هایی که تحت فشار مکانیکی قراردارند برسند و بر سلول‌های آن نقطه تأثیر بگذارند. این داروها می‌توانند دارای تأثیر بازدارندگی بر حرکت دندان باشند.

برخی از بیماران معمولا از مسکن‌ها برای کنترل درد ناشی از حرکت دندان یا درمان سایر بیماری‌ها استفاده می‌کنند. تعداد زیادی از این محصولات دارویی با ایجاد تداخل در تولید پروستاگلندین‌ها و فرآیند التهاب باعث ایجاد تأثیرات سیستماتیک بر استخوان می‌شوند و حرکت دندان را مختل می‌کنند.

تأثیر داروها

پروستاگلندین‌ها و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی

تعداد زیادی از تحقیقات نشان داده است که پروستاگلندین‌ها نقش مهمی در فرآیند التهاب ایفا می‌کنند که به‌ خاطر قابلیتی که در افزایش نفوذپذیری و اتساع عروق دارند، امکان حرکت دندان ارتودنسی‌ شده را فراهم می‌کنند. تحقیقات نشان داده‌ است که تزریق پروستاگلندین‌ها باعث بهبود حرکت دندان می‌شود.

تحقیقات نشان داده که پروستاگلندین‌ها در فرایند التهاب، تشکیل استخوان، تحریک جذب استخوان، از طریق فعال‌سازی سلول‌های استخوان‌ساز و استخوان خوار، نقش مهمی را بر عهده دارند. محققان معتقدند که پروستاگلندین‌ها وظیفه افزایش سلول‌های استخوان‌ خوار را نیز برعهده‌ دارند و به این ترتیب بر جذب استخوان تأثیر می‌گذارند. آن‌ها همچنین در تحریک ساخت استخوان جدید و تفکیک استخوان‌سازی نقش دارند. بنابراین در بهبود حرکت دندان‌ها حائز اهمیت هستند. می‌توان با پیش‌گیری از واکنش التهابی، درد و ناراحتی ناشی از سیم‌کشی و حرکات بعدی دندان را کنترل کرد. این مسئله باعث می‌شود که داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی گزینه‌ی مناسبی برای درمان این نوع دردها باشند. از طرفی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بازدارنده‌های قدرتمندی برای سنتز پروستاگلندین‌ها محسوب می‌شوند. تحقیقات اخیر نشان ‌داده که این داروها می‌توانند در به تعویق انداختن یا جلوگیری از حرکت دندان ارتودنسی شده موثر باشند.

ایبوپروفن

درد دندان و لثه از عوارض جانبی اکثر درمان‌های ارتودنسی است. مرتب ‌سازی دندان از این قاعده مستثنی نیست. هنگامی ‌که بیمار برای اولین بار اقدام به مرتب ‌سازی دندان‌هایش می‌کند، درد زیادی را تجربه می‌کند که به ‌تدریج در طی چند روز کاهش میابد. مصرف برخی از مسکن‌ها می‌تواند به تسکین درد کمک‌ کند اما آیا می‌دانید برخی از آن‌ها از حرکت موفقیت‌آمیز دندان جلوگیری می‌کنند؟ محققان دریافته‌اند که ایبوپروفن به‌ طرز قابل توجهی از حرکت دندان جلوگیری می‌کند. آن‌ها دریافته‌اند که استامینوفن برای کنترل درد و ناراحتی ناشی از درمان ارتودنسی مفید است. خوشبختانه، استامینوفن هیچ‌گونه عوارض جانبی بر حرکت دندان ندارد.