آیا بعد از ارتودنسی دندان های منظم شده به حالت اول برمی گردد؟

برخلاف اظهارنظرهای غیرکارشناسانه در فضای مجازی، درمان و چیدمان منظم دندان‌ها به‌روش ارتودنسی در أکثریت موارد موفقیت‌آمیز است.

به تازگی برخی در فضای مجازی و برخی کانال‌های به اصطلاح پزشکی با مقایسه کردن شیوه لمینت و کامپوزیت با ارتودنسی و ناکارآمد نشان دادن این روش کلاسیک در علم دندانپزشکی اقدام به اظهار نظرهای ناصحیحی در خصوص بازگشت پذیری چیدمان دندان از طریق ارتودنسی کردند و لمینت و یا کامپوزیت را بهترین جایگزین آن دانسته اند که البته این اطلاعات غلط هیچ پایه و اساس علمی ندارد.

برای مرتب کردن دندانها لازم نیست که تمامی دندان‌ها را با اجبار و با اعمال نیروی بیش از اندازه در محل ثابتی نگه داشت بلکه این هماهنگی اجزاء است که باعث حفظ یک دندان در یک موقعیت می‌شود که در‌‌نهایت توسط اجزاء مختلف نظیر دندان‌ها، استخوان فک، عضلات و لثه صورت می‌گیرد.

ریلپس یک ریسک فاکتور غیر قابل پیش‌بینی برای هر بیمار است. باید قبل از آغاز درمان، بیماران از ریسک ریلپس در درازمدت و راه‌های کاهش آن آگاه گردند. بعضی از علل ریلپس در کنترل ارتودنتیست هستند، اما بقیه، نظیر تغییرات بافت نرم و رشد تاخیری، تحت مدیریت درمانگر نبوده و از این رو ممکن است مسئول تغییرات موقعیت دندان‌‌ها، در دراز مدت باشند. لذا، ریتنشن بعد از درمان ارتو بوسیله محققین و ارتودنتیست‌ها توصیه می‌گردد. هدف از ریتنشن نگهداری دندان ها در جای صحیح خود بعد از پایان درمان است. در این مقاله سعی شده مروری بر علل ریلپس و راه‌های کاهش آن با استفاده از ریتینرها و درمان های کمکی جدید داشته باشیم.